Στο προσφατο παρελθον του παροντος ιστολογιου ειχα ηδη αναφερθει στην δεκαετια του 1950 στον αμερικανικο εμπορικο κινηματογραφο (βλ. www.notis-o-talas-blogspot.de/2010/03/ben-hur.html). Επανερχομαι στο θεμα αυτο και γινομαι πιο σαφης γιατι: Διοτι προσωπικα η εποχη απο το τελος του Β' ΠΠ η' απο τα τελη της δεκαετιας του 1940, μεχρι και τις αρχες με μεσα της δεκαετιας του 1960 -οσον αφορα την κιν/κη βιομηχανια του Χολλυγουντ αυστηρα και μονο, το τονιζω αυτο - μου θυμιζει εντονα την εποχη απο τα τελη της δεκαετιας του 1990 μεχρι και σημερα. Αυτο διοτι οπως και σημερα, ετσι και τοτε υπηρχε μια ποικιλια σε κινηματογραφικα ειδη: Οι κωμωδιες, τα γουεστερν και οι κοινωνικου περιεχομενου δραματικες ταινιες συνεχιζονταν. Λογω της εμπειριας του Β' ΠΠ, αναπτυχθηκε ως κιν/κο ειδος η πολεμικη περιπετεια. Παραλληλα, εμφανιστηκαν πλουσιες υπερπαραγωγες με περιπετειες και δραματα εποχης: Βιβλικες ταινιες, περιπετειες με αναφορες στην Αρχαιοτητα, τον Μεσαιωνα, την Εποχη των Σωματοφυλακων και των Πειρατων. Τετοιου ειδους ποικιλια υπηρξε προηγουμενως μονο στην ακμη του βωβου, ασπρομαυρου κιν/φου, μεταξυ 1915 και 1929 και μεταγενεστερα, στην εποχη μας. Αρκει να θυμηθουμε οτι blockbusters οπως η τριλογια Mummy και η ταινια Gladiator, που επανεισηγαγε το ειδος του peplum, προβληθηκαν τελη των '90ς με αρχες του μιλλενιουμ. Επισης η εξελιξη της τεχνολογιας οδηγησε στον επαναπροσδιορισμο του ειδους της φανταστικης περιπετειας, οπως διαπιστωνει κανεις με την τριλογια Lord of the Rings, το πρικιουελ του Hobbit και μεταφορες παραμυθιων, οπως ο Jack the Giant Killer. Ακομη, μυθολογικες περιπετειες, οπως τα Clash of Titans και Immortals, κυριως ομως την δυναμικη επανεμφανιση του genre των κιν/κων περιπετειων με υπερηρωες: Την αρχη εκαναν οι τριλογιες των Χ Μεν και του Σπαιντερμαν, για να περασουμε στην τριλογια του Iron Man και απο οτι δειχνει η ταση αυτη θα συνεχιστει, τουλαχιστον ως το 2015!
Ας παμε ομως παλι πισω στην χρυση εποχη του Χολλυγουντ, την δεκαετια του 1950. Ακολουθως θα αναφερω τους αγαπημενους μου σταρς της εποχης εκεινης και τις ταινιες τους, που με εντυπωσιασαν και πιστευω οτι τους σημαδεψαν.
Οι αγαπημενοι μου λοιπον ηθοποιοι της εποχης εκεινης και οι λογοι για τους οποιους συγκαταλεγονται στους προσφιλεις μου σταρς, ειναι οι εξης:
 |
| Robert Taylor |
Robert Taylor: Στα υπερ του συγκαταλεγεται το οτι πρωταγωνιστησε στην Valley of the Kings (1954) διπλα στην Ελεανορ Παρκερ, υποδυομενος τον αρχαιολογο. Η ταινια γυριστηκε εξ' ολοκληρου στην Αιγυπτο και εκει εγινε και η πρεμιερα της. Ο Ταυλορ ειχε παιξει στην δεκαετια του '30 διπλα στην Γκρετα Γκαρμπο, στην ταινια "η κυρια με τις Καμελιες". Στα '50ς η καριερα του συνεχιστηκε με μεγαλη επιτυχια, αφου επαιξε στις ταινιες Quo Vadis (1951) ως Ρωμαιος Μαρκος Λικινιος κοντα στην Ντεμπορα Κερρ, Ivanohe (1952) διπλα στην συνονοματη Ελιζαμπεθ Ταυλορ, Knights of the Round Table (1953) ως Λανσελοτ, μαζι με την Αβα Γκαρντνερ και Killers of Kilimanjaro (1958). Δεν φαινεται να ειχε προβλημα να παιξει τον κακο που σκοτωνεται στο τελος, οπως αποδεικνυουν οι ταινιες του Billy the Kid (1949) και The last Hunt (1956). Στην τελευταια συμπρωταγωνιστησε διπλα στον Στιουαρτ Γκρειντζερ, με τον οποιο ειχε επισης εμφανιστει στο All the brothers were valiant (1953). Στα αρνητικα του συγκαταλεγεται, εκτος απο τον χρονιο εθισμο στο καπνισμα, η καταθεση του στην επιτροπη του Μακαρθι και η πιεση που δεχτηκε να καρφωσει συναδελφους του, σεναριογραφους και σκηνοθετες ως κομμουνιστες.
 |
| Stewart Granger |
Stewart Granger: Ο 1,90 μ. φλεγματικος Βρετανος πρωταγωνιστησε σε δημοφιλεις μεταφορες περιπετειωδων μυθιστορηματων στην μεγαλη οθονη, οπως τα King Solomon´s Mines (1950), The Prisoner of Zenda (1952) (: η Ντεμπορα Κερρ ηταν η παρτεναιρ του και στις δυο αυτες ταινιες) και Scaramouche (1952) - το τελευταιο περιλαμβανει μια εντυπωσιακη σεκανς ξιφομαχιας που διαρκει περι τα 8 λεπτα και εχει πλεον περασει στις σελιδες της παγκοσμιας κινηματογραφικης ιστοριας! Συν τοις αλλοις, ειχε εμφανιστει και σε κλασικες ταινιες peplum, οπως ηταν οι Caesar and Cleopatra (1945), Salome (1953) και Sodom and Gomorrah (1962). Συμπρωταγωνιστηκε με τον Ρομπερτ Τευλορ σε δυο ταινιες: All the brothers were valiant (1953) και The last Hunt (1956)
 |
| Charlton Heston |
Charlton Heston: Τι να πει κανεις για αυτον τον Αμερικανο, ο οποιος αποδειχτηκε ηθοποιος Α' κλασης, ερμηνευοντας κυριως ιστορικες προσωπικοτητες (largen-than-life-characters); Ηταν ο Μωυσης στις Ten Commandments (1956), ο Ιουδας Μπεν Χουρ στον Ben Hur (1959), ο δον Ρονδριγκο ντε Βιβαρ στον El Cid (1961), ο Μπουφαλο Μπιλ στο Pony Express (1953), ο στρατηγος Γκορντον στο Khartum (1966). Σε δυο ταινιες υποδυθηκε τον στρατηγο και μετεπειτα προεδρο Αντριου Τζακσον, σε τρεις τον Μαρκο Αντωνιο. Ειχε ερμηνευσει τον Μικελαντζελο. Ηταν ανοιχτος σε κινηματογραφικα ειδη, οπως οι ταινιες επιστημονικης φαντασιας, σε εποχες μαλιστα, που θεωρουνταν δευτεροκλασατες ακομη. Αυτο ομως δεν τον εμποδισε να παιξει στις Planet of Apes (1968) και Omega Man (1971). Εγω θα τον θυμαμαι ομως απο τις ταινιες 55 Days at Peking (1963), Naked Jungle (1954) και ειδικα απο το Secret of the Incas (1954), που κυκλοφορησε την ιδια χρονια με την Valley of the Kings του R. Taylor και προκειται για μια περιπετεια με κυνηγι θησαυρου στο Περου... Η καριερα του δυστυχως στηλιτευτηκε στα τελευταια του χρονια, λογω των πολιτκων του πεποιθησεων: Ο καποτε δημοκρατικος Ηστον, υποστηρικτης των δικαιωματων των Αφροαμερικανων, εγινε ουλτρα Ρεπουμπλικανος και υπερασπιστης του αμερικανικου λομπι υπερ της οπλοχρησιας.
 |
| Victor Mature |
Victor Mature: Ο Ιταλοαμερικανος ματσο ανδρας, ειναι κυριως γνωστος για τους ρολους τους στις ταινιες Samson and Delilah (1949), The Robe (1953) και την συνεχεια της, Demetrius and the Gladiators (1954) ως Ελληνας σκλαβος που ασπαζεται τον χριστιανισμο, καθως επισης και στην ιταλοαμερικανικη συμπαραγωγη Hannibal (1959) στον ρολο του Καρχηδονιου στρατηγου. Στην ιδια ταινια εμφανιζεται για πρωτη φορα και το διδυμο των Τερενς Χιλλ και Μπαντ Σπενσερ με τα ιταλικα του ονοματα, προτου γινει διασημο. Ο Ματσιουρ πρωταγωνιστησε επισης στις ταινιες Androcles and the lion (1952), Safari (1956) και Timbuktu (1959). Στο δημοφιλες γουεστερν My Darling Clementine (1946) κρατουσε τον ρολο του Ντοκ Χολλυνταιη, εναντι του Χενρυ Φοντα ως Γουαιατ Ερπ. Ο σκηνοθετης της ταινιας εκεινης ειχε πει, οτι πολλοι στο Χολλυγουντ υποτιμουσαν τον Ματσιουρ. Ο ιδιος παντως εδειχνε χιουμορ. Ελεγε δε, οτι δεχεται ευχαριστως να παιζει σε ταινιες peplum, γιατι εχει ωραια γονατα και φαινονται ομορφα στους χιτωνες των ταινιων αυτων!
Kirk Douglas: Απλα απολαυστικος ως Νεντ Λαντ στις 20,000 leagues under the sea (1954), ως Οδυσσεας στον Ulysses (1955) και ως Σπαρτακος στον Spartacus (1960)! Συμπρωταγωνιστηκε με τον Μπαρτ Λανκαστερ σε αρκετες ταινιες, μεταξυ των οποιων συγκαταλεγονται οι Gunfight at O.K. Corral (1957) και Tough Guys (1986). Ο Νταγκλας ειχε χιουμορ, μολονοτι επαιζε κυριως τον σκληρο στις ταινιες. Πιστευω ωστοσο, οτι ηταν και ειναι ενας φοβερος τυπος, με τον οποιο μπορουσες να τα πιεις και να διασκεδασεις με την παρεα του. Το χιουμορ του το δειχνει σε λιγες ταινιες, οπως η προαναφερομενη 20,000 leagues και το γουεστερν The Villain (1979).
Burt Lancaster: Πανηψηλος και πολυ αθλητικος, απο τους λιγους τοτε ηθοποιους που εκτελουσαν οι ιδιοι τις δυσκολες σκηνες. Οφειλεται στο οτι απο μικρος ειχε δουλεψει ως ακροβατης σε τσιρκο. Οι ικανοτητες του φαινονται σε δυο δημοφιλεις ταινιες του: The Flame and the Arrow (1952) και The Crimson Pirate (1952). Αξεχαστη εχει μεινει η σκηνη στην παραλια με την παρτεναιρ του Ντεμπορα Κερρ απο την ταινια From here to Eternity (1953). Στο γουεστερν Vera Cruz (1954) παιζει τον κακο καουμποι εναντι του Γκαρυ Κουπερ, στο Gunfight at O.K. Corral (1957) υποδυεται τον σεριφη Γουαιατ Ερπ διπλα στον Ντοκ Χολλυνταιη του Κερκ Νταγκλας. Οι δυο τους θα συμπρωταγωνιστουν και στο Tough Guys (1986). Εξεπληξε πολλους οταν εμφανιστηκε στην ταινια του Βισκοντι The Leopard (1963).
Οι γυναικες ηθοποιοι της εποχης εκεινης ειναι δυστυχως ακομα λιγοτερες. Οπωσδηποτε οι τοτε σταρς Μαιρυλιν Μονροε, Ελιζαμπεθ Ταυλορ, Γκρεις Κελλυ ηταν πολυ ομορφες, αλλα θεωρω οτι τις εχουμε υπερεκτιμησει. Η δε Τζεην Μανσφηλντ ειναι αντιθετως υποτιμημενη.
Στις αγαπημενες μου σταρς των '50ς περιλαμβανεται η Ava Gardner. Περισσοτερο γνωστη για τις ταινιες της Barefoot Contessa (1954), Night of the Iguana (1964), 55 Days at Peking (1963), η Γκαρντνερ θεωρουνταν femme fatale. Οι δυο ταινιες της, στις οποιες ειναι απολαυστικη, ειναι οι Snows of Kilimanjaro (1952) και Mogambo (1953). Η πρωτη βασιζεται σε μυθιστορημα του Χεμινγουεη, τον οποιο γνωρισε προσωπικα στα 1957, κατα τα γυρισματα αλλης μιας ταινιας βασισμενης σε εργο του. Στο Snows of Kilimanjaro, η Γκαρντνερ δεν υποδυεται την μοιραια γυναικα, αλλα μια ευθραυστη, ευαισθητη κοπελα, η οποια επιθυμει να κανει οικογενεια και παιδια, αλλα προτιμαει να θαψει τις επιθυμιες της για χατηρι του συζυγου της, τον οποιο υποδυεται ο Γκρεγκορυ Πεκ. Στο Mogambo ειναι διασκεδαστικη και ξεδιπλωνει το χιουμορ της. Οι βιτριολικες της ατακες απεναντι του φλεγματικου Κλαρκ Γκειμπλ ειναι το κλου της ταινιας αυτης. Η Γκαρντνερ στην ταινια αυτη ειναι υπεροχη και σαφως καλυτερη απο την αχρωμη συμπρωταγωνιστρια της Κελλυ.
Η Eleanore Parker ειναι μια αλλη σταρ των '50ς, δυστυχως οχι τοσο διασημη, μολονοτι εχει διακριθει και με Οσκαρ. Συμπρωταγωνιστησε στο Scaramouche (1952) με τον Στιουαρτ Γκρειντζερ ως μοιραια γυναικα, στο Valley of the Kings (1954) με τον Ρομπερτ Ταυλορ ως συντηρητικη συζυγος, στο Naked Jungle (1954) ως γυναικα που με τα θελγητρα της γοητευει τον σκληρο Τσαρλτον Ηστον. Πραγματικα θελκτικη και χυμωδης γυναικα, με πλουσια κοκκινη κομη, μεγαλα ματια, σαρκωδη χειλη. Η επιτομη της γυναικειας ομορφιας συμφωνα με τα τοτε στανταρ και ιδανικη παρτεναιρ για σκληρους ανδρες, οπως δειχνουν οι προαναφερομενες ταινιες.
Τελος μνημονευω την Virginia Mayo. Λεπτη, ξανθια, μικροκαμωμενη, η Μαγιο ξεκινησε την καριερα της ως χορευτρια σε μιουζικαλ και ως κομπαρσος σε ταινιες, στις οποιες επαιζε την Χαβανεζα η' την Ινδιανα (με το αναλογο μακιγιαζ). Γρηγορα ομως καταφερε και κερδισε ρολους και σε αλλα ειδη ταινιων. Παραδειγματος χαρην στις ταινιες The Flame and the Arrow (1950), King Richard and the Crusades (1954) και The silver Calice (1954). Σε ταινιες, οπως η South Sea Woman (1953) επιδεικνυει τις χορευτικες της ιδοτητες.
Αλλοι σταρς των '50ς που θαυμαζω ειναι οι Gary Grant και Debra Paget, οι προσφιλεις μου ομως εχουν ηδη αναφερθει. Αυτοι πλεον ειναι θρυλοι του Χολλυγουντ.
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen